Door de jaren heen is bij mij de gedachte ontstaan dat tegenover een leuk optreden altijd een stuk of wat mindere staan. Je moet de leuke als het ware verdienen. Na de zomervakanties stonden er 3 optredens in een goeie week in de agenda. Aangezien de eerste 2 optredens best top waren geweest had ik in de bus al een donkerbruin voorgevoel over het 3e optreden, een bruiloftje.
Aangekomen op locatie gegroet je normaal natuurlijk even het personeel maar tot 19.00 zagen we geen mens. We kregen een glaasje water en na aandringen om 20.15 pas wat te eten. Dan ga je aardig van je Gerrit. De rest van de avond geen personeel meer gezien. Het feest zelf kwam ook niet van de grond. Het publiek was verdeeld, er gingen mensen al vroeg weg en de eigen pauze muziek die ze mee hadden genomen, was niet te volgen. Het was een combinatie van Spaanse gitaarmuziek, Gabber House en NLtalig repertoire die wij in de kleedkamer met verbazing aanhoorden. Ik zeg altijd dat de band zo goed speelt als wat wij uit de zaal terug krijgen maar dat was dus niet zoveel en het werd een lange avond. Die sloten we af met Angels waarop het bruidje in tranen uitbarstte. Die hadden we dus niet moeten spelen maar dat wisten wij niet. Had het even aangegeven op de playlist die ik tot 2 keer heb gemaild. Had het op de avond even gezegd toen we tot 2 keer toe met de ceremoniemeester en de bruidegom hebben staan praten. "Ja hoor, jullie spelen geweldig en ze we zijn helemaal blij". Ondanks mijn bedankmailtje dat ik de volgende dag altijd verstuur heb ik niks meer van ze gehoord. Nou ja. ze zitten er tussen, het hoort erbij. We hebben onze punten weer verdiend en de volgende moet gewoon weer leuk worden,. Dat kan haast niet anders.
Aangekomen op locatie gegroet je normaal natuurlijk even het personeel maar tot 19.00 zagen we geen mens. We kregen een glaasje water en na aandringen om 20.15 pas wat te eten. Dan ga je aardig van je Gerrit. De rest van de avond geen personeel meer gezien. Het feest zelf kwam ook niet van de grond. Het publiek was verdeeld, er gingen mensen al vroeg weg en de eigen pauze muziek die ze mee hadden genomen, was niet te volgen. Het was een combinatie van Spaanse gitaarmuziek, Gabber House en NLtalig repertoire die wij in de kleedkamer met verbazing aanhoorden. Ik zeg altijd dat de band zo goed speelt als wat wij uit de zaal terug krijgen maar dat was dus niet zoveel en het werd een lange avond. Die sloten we af met Angels waarop het bruidje in tranen uitbarstte. Die hadden we dus niet moeten spelen maar dat wisten wij niet. Had het even aangegeven op de playlist die ik tot 2 keer heb gemaild. Had het op de avond even gezegd toen we tot 2 keer toe met de ceremoniemeester en de bruidegom hebben staan praten. "Ja hoor, jullie spelen geweldig en ze we zijn helemaal blij". Ondanks mijn bedankmailtje dat ik de volgende dag altijd verstuur heb ik niks meer van ze gehoord. Nou ja. ze zitten er tussen, het hoort erbij. We hebben onze punten weer verdiend en de volgende moet gewoon weer leuk worden,. Dat kan haast niet anders.
